Boontje komt om zijn loontje

Leuk, weer een nieuwe lezeres er bij. Dit keer mijn kapster Natascha. Hartelijk welkom en tot ergens in december.

Ik wordt nu toch wel afgestraft voor mijn leedvermaak van de afgelopen 2 weken. Het mooie weer laat het wel afweten. De afgelopen nacht heeft het bijna de hele tijd geregend, wat zeg ik, gegoten. Het wasa gelukkig niet erg koud. En vanmorgen, droog en hier en daar een stukje blauwe lucht. Maar geen weer om naar de Milford Sound te gaan, daar voor hingen de wolken te laag. Ik heb nu maar besloten om de etappe die ik morgen zou maken in twee stukken af te leggen. In plaats van 290 km in een dag rijd ik vandaag 170 km en dan morgen 140 km. Komt dan goed uit als het weer weer opknapt, want de reis gaat morgen en overmorgen (150 km) door een heel mooi natuurgebied, the Catlins, aan de zuidkant van Nieuw Zeeland.

Vandaag dus niet verder gegaan dan Invercargill, de meest zuidelijke stad van Nieuw Zeeland. Het plaatsje Bluff licht nog zuidelijker, maar dat is meer de havenplaats van Invercargill. In het begin nog vrij veel wolken, maar de blauwe lucht en dus de zon kregen toch weer de overhand. In mijn handen wrijven dus, tot ik aan de zuidkust kwam. Het mooie weer bleef, maar er stak me weer een wind op! Op sommige stukken kon ik echt niet harder dan 60 km per uur rijden. De inboorlingen zijn er blijkbaar aan gewend, want die racen me gewoon voorbij. Blij dat ik op de camping in Invercargill aankwam. Een leuke, kleine camping, helemaal omringd door hoge bomen die een groot deel van de wind tegen houden. Maar ja, vanavond regent het alweer. Als het nu morgen net zulk weer is als vandaag: in de morgen redelijk met zon en dan tegen de avond pas regen, dan kan het toch een mooie dag worden. We zien wel.

Groeten van Dries