Twee leeuwen en één fluitende kikker

Hallo, het heeft even even geduurd maar dat had de volgende oorzaak. Op de camping midden in de Catlins (komt nog) was helemaal geen internet beschikbaar en op de daarop volgende camping in Dunedin lag de provider die ik moest gebruiken plat. Kan gebeuren, dus ik zal mijn best doen om drie verslagen te maken, zodat ik en ook jullie weer bij zijn.

Maandagmorgen vertrokken vanuit Invercargill naar Bluff. Dat is het zuidelijkste plaatsje van Nieuw Zeeland en dat moet je dus gezien hebben. Nou het enige wat ik de moeite waard vond was het punt met de wegwijzer. Overbekend natuurlijk, maar toch. Voor de rest een beetje een saaie stad.

Op weg dus maar naar de Catlins, een mooi en afwisselend natuurgebied. Het is vanaf Invercargill even rijden naar het begin van dit gebied (45 km) bij het plaatsje Fortrose, maar dan heb je ook wat. Er loopt een prachtige geasfalteerde weg van 120 km doorheen, maar veel leuker is natuurlijk om meteen bij het begin de kustroute te nemen. Die is wel voor een groot deel van gravel, maar dan pas je je snelheid maar aan. Is ook wel nodig, al ben ik niet zover gegaan om ook mijn bandenspanning omlaag te brengen! Het eerste aangegeven bezienswaardige punt (Waipapa Point) was meteen al raak. Een vuurtoren met een strand en op dat strand twee reusachtige zeeleeuwen. En net als hun naamgenoten in Zuidelijk Afrika zo lui als wat. Kon je daar eindeloos kijken naar een groepje leeuwen onder een struik, dat zich niet bewoog, hier was het nog erger. Dikke vette rolmopsen, zo'n 2 à 3 meter lang, met een prachtige bruine bontjas, die zich niet wensten te verroeren. Eigenlijk dus niets aan, maar ja, het is wild!

Het volgende punt is alleen maar interessant omdat dat het echte zuidelijkste punt van Nieuw Zeeland is. Slope Point dus. Via de Curio Bay (met aan het strand resten van versteende bomen) kwam ik eindelijk weer op de verharde weg terecht. Deze weg voert door een echt regenwoud waar ontzettend veel bomen, palmen en varens van Nieuw Zeelandse oorsprong voorkomen.

Na 25 km hield ik het voor die dag voor gezien en kwam ik terecht op de camping bij Chaslands. Een droge vlakte, maar wel met goed sanitair en.... een restaurant met de vreemde naam "The Whistling Frog", of wel de zingende kikker. Het eten was niet goedkoop, maar lekker...! Een groot stuk gestoofde kabeljauw met een heerlijke saus erbij en een salade. Om je vingers bij af te likken (heb ik dan ook gedaan). Of zou het komen van de twee glazen lekker witte wijn (pinot gris)? Ik heb lekker geslapen.
O ja, het weer wordt al weer een stuk beter.

Doei, Dries