Een snipperdag met een verrassing.

De bedoeling was dus om vandaag een boottochtje naar een schapenfarm te maken. Het is er niet toe gekomen. Het weer was redelijk goed, maar er werd mij verteld dat het parkeren in Queenstown erg moeilijk was, vooral met een camper. Dat zou alleen kunnen aan de rand van Queenstown en dan zeker 30-40 minuten lopen zijn naar de plaats waar vandaan de boot zou vertrekken. En aangezien ik in het verleden in Rotorua al eens een dergelijke show (want iets anders is het niet) heb meegemaakt, waarbij een schaap werd geschoren en een groepje van vier schapen door twee honden in een omheining werden gedreven, heb ik toch maar besloten om dit aan mij voorbij te laten gaan.

De morgen heb ik heerlijk rustig op de camping doorgebracht, waarbij ik skype-gesprekken had met Moniek, Mirjam en Henriette/Jan. Kan allemaal omdat ik aan het begin van de reis en kaart heb gekocht voor NZ$ 50 (ongeveer 35 euro), waarmee ik 30 dagen onbeperkt kan internetten, mits ik natuurlijk op campings verblijf, die deze internet provider hebben. Dat lukt mij dus meestal wel.

Vanmiddag toch maar besloten om een kort tochtje te maken naar Arrowtown. Ik noem dat een winkeltjesstadje. Raar woord maar het is echt een klein plaatsje dat voor het grootste deel bestaat uit kleine winkeltjes en allemaal in de oude stijl. En je kunt daar voor de hele dag gratis parkeren, vlak bij het centrum. Lekker rondgebanjerd en aan het eind van een kop cappuccino met een lekker stuk cake genoten.

Toen weer terug naar de camping (was maar 14 kilometer). Maar 2 km voor de camping ontdekte ik de zijweg naar Skippers Road. Skippers Road zelf is een smalle onverharde weg langs een prachtig ravijn waar in de diepte een rivier stroomt. Met de camper mag je deze weg niet berijden (ik ken hem trouwens van de vorige keer) maar de weg naar het begin van de Skippers Road is geasfalteerd, dus... En toen bleek dat deze weg nog veel verder omhoog loopt, goed geasfalteerd is en echte haarspeldbochten (180 graden) met hellingen van 20% bevat. Een uitdaging toch?

Aan het einde kwam ik terecht in een groot ski-gebied op een hoogte van 1300 meter. Alles gesloten natuurlijk, maar een uitzicht! En dat was dus de verrassing. Zo zie je, je verwacht niet veel, maar krijgt een heleboel. O ja, die weg (15 km) moest ik natuurlijk ook weer terug naar beneden. Geen probleem, de automaat in de lage versnellingsstand en je rijdt heel rustig weer langs de afgrond (die alleen is afgezet met kleine paaltjes). Maar je moet geen hoogtevrees hebben!
O ja, het weer. Licht bewolkt en redelijk veel zon.

Tot morgen, Dries