Aotearoa en de gouden heuvels

Toch maar besloten om de route vandaag gewoon te vervolgen. De extra dag die ik gisteren gewonnen heb door 2 etappes in 1 dag te doen, kan ik verderop waarschijnlijk goed gebruiken.

Het laatste deel van de route gisteren ging over de Takaka Hills. Een behoorlijke klim (en afdaling) door een ruig gebied. Omdat je Pohara maar via één weg kunt bereiken moest iok dus weer beginnen met die klim. Op het hoogste punt was duidelijk te zien waarom de Maori's dit land bij hun aankomst (ongeveer 1200 jaar geleden) AOATEAROA noemden. Dit betekent namelijk "Land van de lange witte wolk".

Het was trouwens weer een dag met stralend blauwe lucht en dan valt zo'n wolkenformatie direct op. Tot Motueka volgde ik de route van gisteren, daarna boog ik af via een 90 km lang dal, naar de hoofdweg die vanaf Nelson naar de westkust loopt. Dit dal zag er erg vruchtbaar uit, veel land- en fruitbouw en overal alleenstaande boerderijen en ook een aantal kleine, leuke plaatsjes.

Het laatste deel van het dal was wat ruiger en een groot bord kondigde aan dat ik het land van de "Golden Downs" binnen reed. Het land van de gouden heuvels dus, en dat bleek duidelijk doordat bijna alle heuvels bedekt waren met bloeiende brem. Een prachtig gezicht en dat kilometers lang. Verder ging het door heuvelachtig bosgebied, langs een vrij brede rivier (Buller River) tot ik omstreeks drie uur bij de camping in Murchison aankwam.

Nog steeds goed weer, hoewel er meer bewolking kwam. Ook waaide het wat meer, maar dat houdt de sandfly's weg. Die heb ik hier voor het eerst ontmoet, maar ik ken ze nog van vorige bezoeken. Hele kleine vliegjes (lijken op fruitvliegjes) maar ze kunnen venijnig steken. Dus maar een spuitbus aangeschaft en dat bleek goed te werken. Nu het avond is gaat de wind liggen. Of dat goed of slecht is voor het weer weet ik niet. Dat zien we morgen dan wel weer.

Groeten, Dries