Het liefdesverdriet van Taranaki
Door: Dries Diersmann
Blijf op de hoogte en volg Dries
11 November 2012 | Nieuw Zeeland, New Plymouth
De legende van Taranaki.
"Volgens een Maori-legende maakte Mount Taranaki ooit deel uit van de bergen op het Centraal Plateau (Tongariro Park). Taranaki was verliefd op Pihanga, een kleinere maar bijzonder mooie berg, maar zij wees hem af omdat ze meer voelde voor de stoere Mount Tongariro. De machtige Taranaki vluchtte met gebroken hart naar het westen; door zijn omvang sleet hij het dal van de Whanganui River uit, waar zijn tranen in een woeste vloed doorheen kolkten. Aan de kust kwam hij uiteindelijk tot rust; een grote reus te midden van vlak land. Ook nu nog treurt hij dikwijls; dan is de berg gehuld in een dicht wolkendek. Maar als hij een goede dag heeft zet Mount Taranaki alle zorgen opzij en rijst in al zijn glorie op boven het vruchtbare, groene landschap."
Gisteren (zaterdag dus) had ik het geluk om op een vroeg tijdstip deze berg in al zijn pracht te zien. Inderdaad geluk, want binnen een uur was de lucht bedekt met wolken. Er lopen een aantal wegen in cirkelvorm om de berg heen. Ik ben begonnen op de buitenste, omdat deze ook langs de kust komt en door een aantal kleine, maar leuke, plaatsjes loopt. Later ben ik meer naar binnen gegaan, dichter bij de berg dus, en aan het eind de kronkelende en smalle weg op naar het op 800 m gelegen bezoekers centrum. Vanaf hier kun je een aantal wandelingen maken, o.a. naar de top, maar daar heb ik me maar niet aan gewaagd. Een korte tocht van iets meer dan een kilometer vond ik al heel wat. De tocht eindigde in het Stratford, op 3/4 van de cirkel. Een leuk en rustig plaatsje, evenals de camping. In de wasruimte stonden potjes cyclamen naast de wasbakken! Door mijn buurvrouw op de camping werd ik uitgenodigd om een glaasje te drinken. Een heel leuk gesprek gehad. Zij was sinds kort gepensioneerd, had haar huis verkocht en een camper aangeschaft, en ging daar kris-kras mee door Nieuw Zeeland toeren. Als het haar ergens beviel bleef ze daar rustig een aantal weken staan. Ze heeft me ook een aantal tips gegeven voor de nog te volgen route.
Ik had twee dagen in één verslag willen verwerken, maar dan wordt het wel erg lang. Ga dit nu afsluiten en begin meteen aan het verslag van vandaag (zondag dus, die voor mij al bijna is afgelopen, maar voor jullie op het punt van beginnen is).
Doei, Dries
"Volgens een Maori-legende maakte Mount Taranaki ooit deel uit van de bergen op het Centraal Plateau (Tongariro Park). Taranaki was verliefd op Pihanga, een kleinere maar bijzonder mooie berg, maar zij wees hem af omdat ze meer voelde voor de stoere Mount Tongariro. De machtige Taranaki vluchtte met gebroken hart naar het westen; door zijn omvang sleet hij het dal van de Whanganui River uit, waar zijn tranen in een woeste vloed doorheen kolkten. Aan de kust kwam hij uiteindelijk tot rust; een grote reus te midden van vlak land. Ook nu nog treurt hij dikwijls; dan is de berg gehuld in een dicht wolkendek. Maar als hij een goede dag heeft zet Mount Taranaki alle zorgen opzij en rijst in al zijn glorie op boven het vruchtbare, groene landschap."
Gisteren (zaterdag dus) had ik het geluk om op een vroeg tijdstip deze berg in al zijn pracht te zien. Inderdaad geluk, want binnen een uur was de lucht bedekt met wolken. Er lopen een aantal wegen in cirkelvorm om de berg heen. Ik ben begonnen op de buitenste, omdat deze ook langs de kust komt en door een aantal kleine, maar leuke, plaatsjes loopt. Later ben ik meer naar binnen gegaan, dichter bij de berg dus, en aan het eind de kronkelende en smalle weg op naar het op 800 m gelegen bezoekers centrum. Vanaf hier kun je een aantal wandelingen maken, o.a. naar de top, maar daar heb ik me maar niet aan gewaagd. Een korte tocht van iets meer dan een kilometer vond ik al heel wat. De tocht eindigde in het Stratford, op 3/4 van de cirkel. Een leuk en rustig plaatsje, evenals de camping. In de wasruimte stonden potjes cyclamen naast de wasbakken! Door mijn buurvrouw op de camping werd ik uitgenodigd om een glaasje te drinken. Een heel leuk gesprek gehad. Zij was sinds kort gepensioneerd, had haar huis verkocht en een camper aangeschaft, en ging daar kris-kras mee door Nieuw Zeeland toeren. Als het haar ergens beviel bleef ze daar rustig een aantal weken staan. Ze heeft me ook een aantal tips gegeven voor de nog te volgen route.
Ik had twee dagen in één verslag willen verwerken, maar dan wordt het wel erg lang. Ga dit nu afsluiten en begin meteen aan het verslag van vandaag (zondag dus, die voor mij al bijna is afgelopen, maar voor jullie op het punt van beginnen is).
Doei, Dries
-
12 November 2012 - 08:18
Marco & Conny:
Ha Pa, wat een schitterende beschrijvingen weer!! Jij bent echt je roeping mis gelopen en had eigenlijk gewoon reisverslaggever moeten worden. Zoals jij schrijft wordt je ter plekke enthousiast, ook als je vooraf een bloedhekel had aan de bestemming... (wat in ons geval zéker niet aan de orde is:-) !!).
Als de volgende dag weer zo mooi wordt..... Tot nu toe alleen maar heel mooie berichten (afgezien van een klein tandtechnisch probleempje...)! We blijven je uiteraard volgen en zien dat mooie boek straks gráág een keer tegemoet.. :-)
Nog héél veel plezien, en tot skypes!
Groetjes, Marco en Conny -
13 November 2012 - 13:50
Hans En Hansje Stolwerk:
Hallo Dries:Geweldig wat een reis,wij dachten eerst dat je met een gezelschap
van meerdere campers was, maar geheel alleen, wat een onderneming, petje af.
Alleen lijkt me dat je van zo een mooi landschap dubbel kan genieten, doen waar
je zelf zin in hebt, alleen is voor zo een reis wel de benodigde voorbereiding nodig,
ik krijg de indruk dat je precies weet waar je heen wilt, en ook alles van te voren
heb gepland.
Wij wensen je voor de verdere vacantie een hele mooie tocht en de hartelijke
groeten van je buren
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
